Α. & M., 18 ετών
Το πλοίο φεύγει από τον Πειραιά και μέσα σε λίγες μόνο στιγμές φτάνουμε στο λιμάνι του νησιού. Αποφασίζουμε, λοιπόν, να νοικιάσουμε ποδήλατα και να προσπαθήσουμε να γυρίσουμε όλο το νησί μέχρι το απόγευμα, το οποίο θα σήμαινε και την επιστροφή μας. Το ηχείο στο καλάθι του ποδηλάτου μου παίζει δυνατά καλοκαιρινές μελωδίες που εναρμονίζονται με τον συνεχή ήχο των τζιτζικιών, όσο προχωράμε στον άδειο δρόμο.
Το τοπίο, γεμάτο με πράσινα πεύκα και τα καταγάλανα νερά της θάλασσας, μας συγκλονίζει και οι φωτογραφίες δεν σταματάνε. Μετά από πολλές ανηφόρες, κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο και χωρίς καθόλου νερό, φτάνουμε στην πρώτη μας στάση: τα Λιμενάρια. Από εκεί, κατεβαίνουμε ένα απότομο δρομάκι και βρίσκουμε τελικά την παραλία Μάριζα. Είμαστε μία από τις τρεις παρέες που βρίσκονται στον επίγειο αυτόν παράδεισο με τα γαλαζοπράσινα νερά. Αυτή η παραλία δεν έχει ακτή, οπότε απλά βουτάμε από τα βράχια στα βαθιά νερά και ανεβαίνουμε από την σκάλα στην άκρη. Απλώνουμε τις πετσέτες μας και απολαμβάνουμε με άσπρα από το αντηλιακό πρόσωπα, τον ζεστό ήλιο και την ησυχία που μας προσφέρει η παραλία.
Μετά από πολλές βουτιές, ανεβαίνουμε στο χωριό για να τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ σε ένα ταβερνάκι του. Το φαγητό εκεί ήταν φοβερό, γεμάτο γεύση- γνήσιο. Όταν πια ξεκουραστήκαμε πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Οι ανηφόρες έγιναν πια κατηφόρες και έτσι φτάσαμε πολύ πιο γρήγορα στο Μεγαλοχώρι (ένα από τα λιμάνια) και από εκεί συνεχίσαμε για Σκάλα. Στον δρόμο σταματήσαμε για μια δροσιστική βουτιά και είδαμε όλα τα παραλιακά ταβερνάκια και μαγαζιά, ώστε να επιλέξουμε σε ποιο από αυτά θα τρώγαμε μετά. Τελικά, πήραμε τον δύσκολο δρόμο για την παραλία Χαλκιάδα (χωρίς να το ξέρουμε) και ακολούθησε πεζοπορία 20 λεπτών, γιατί τα ποδήλατα δεν μπορούσαν να συνεχίσουν παραπέρα.
Μέσα από τα πεύκα ξεπρόβαλλε η πανέμορφη αυτή παραλία και αφού κατεβήκαμε μερικούς απότομους βράχους, φτάσαμε. Ήταν μαγευτικό και άξιζε κάθε παραπάτημα στο δύσβατο μονοπάτι που είχαμε επιλέξει. Εξαιτίας της δύσκολης πρόσβασης στην παραλία δεν υπήρχε πολύ κόσμος. Η όλη εμπειρία εκεί ήταν αξέχαστη και είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις ομορφότερες παραλίες που έχω επισκεφθεί.
Ύστερα, από μερικές βουτιές αρχίσαμε πάλι το πετάλι για την Σκάλα και τα ταβερνάκια της. Παραγγείλαμε φρέσκα θαλασσινά και απολαύσαμε την όμορφη θέα στη θάλασσα. Δυστυχώς, αφού κάναμε μια ακόμα βόλτα στον παραλιακό δρόμο πριν επιστρέψουμε τα ποδήλατα μας, ήταν πια η ώρα της επιστροφής. Αποχαιρετήσαμε –προσωρινά- το όμορφο νησί και ανεβήκαμε στο πλοίο. Αν και δεν προλάβαμε να δούμε όλο το νησί και όλες τις παραλίες του, η μέρα μου ήταν γεμάτη. Γεμάτη με εξερευνήσεις, βουτιές, υπέροχο φαγητό, γέλια και αξέχαστες εμπειρίες που με κάνουν να θέλω να ξαναγυρίσω στο Αγκίστρι για μια ακόμα απόδραση…