Α. 18 ετών
Από τον Απρίλιο του 1986 που ένας από τους αντιδραστήρες στο εργοστάσιο της Ουκρανίας εξερράγη απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας καταδικάζοντας έτσι τις επερχόμενες γενιές σε θάνατο, έως την σημερινή «ερυθρή» Αυστραλία, όπου οι φλόγες έχουν «καταπιεί» σαράντα εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα γης και μισό εκατομμύρια ζώα, η σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το περιβάλλον έχει υποστεί ανεπανόρθωτα πλήγματα.
Οτιδήποτε συμβαίνει στο περιβάλλον έχει φυσικά αντίκτυπο στη ζωή των ανθρώπων και αντίστροφα, συνδέοντας έτσι άνθρωπο και φύση σε μια σχέση αλληλεπίδρασης-αλληλεξάρτησης που παρασύρει και τους δύο στην αυτοκαταστροφή.
Ποιος, λοιπόν, αν όχι εμείς, μπορεί να επαναφέρει την ισορροπία;
Οι σύγχρονες κοινωνίες προωθούν το όραμα της ευμάρειας, τον υλικό ευδαιμονισμό και την απληστία αντί της ευημερίας και της ανάπτυξης με όσο το δυνατόν λιγότερα υλικά αγαθά. Έτσι, οι σύγχρονοι πολίτες θυσιάζουν στον βωμό του ατομικού και υλικού συμφέροντος τις ηθικές αξίες και τα ιδανικά τους. Δεν συνειδητοποιούν το χρέος που έχουν να προστατεύουν και να σέβονται τη φύση και να τη διαφυλάσσουν για τις επόμενες γενιές.
Αυτή η στάση έχει επιφέρει αμέτρητες πληγές στον πλανήτη μας. Η όξινη βροχή, η μόλυνση του νερού, οι καύσωνες, οι ξηρασίες, η έξαρση του φαινομένου του θερμοκηπίου, το λιώσιμο των πάγων και η απώλεια βιοποικιλότητας δεν αποτελούν παρά μόνο μερικές ενδείξεις του ανθρώπινου αποτυπώματος στη Γη μας. Η σκυτάλη παραδίδεται στις νέες γενιές πια, για να διασφαλίσουν την αρμονική σχέση περιβάλλοντος και ανθρώπου.
Σε μια εποχή που οι πολίτες αδυνατούν να κατανοήσουν την ανάγκη για αλλαγή, που συνεχίζουν τη ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και που αδυνατούν να αντισταθούν σε υλικούς πειρασμούς, η ελπίδα φαίνεται μόνο στα πρόσωπα της νέας γενιάς. Κάθε φορά που κάποιοι προσπαθούν να υποβιβάσουν τη σχέση μας με το περιβάλλον, ας τους απαντήσουμε όπως η ακτιβίστρια Greta Thunberg: «Πώς τολμάτε;»
Εικόνες από pexels.com