Μερικοί άνθρωποι δεν θα παραδεχτούν ποτέ το λάθος τους. Είναι όμως δυνατόν να προχωρήσεις.
Η συγχώρεση θεωρείται συχνά ως η «και ζήσαν αυτοί καλά» κατάληξη μιας άδικης ιστορίας. Κάποιος κάνει κακό, αλλά τελικά βλέπει το λάθος του και ζητά μια εγκάρδια συγγνώμη. «Μπορείς ποτέ να με συγχωρήσεις;» Τότε εσύ, το άτομο που έχει πληγωθεί, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια επιλογή: Να δείξεις συγχώρεση — δίνοντας στον εαυτό σου γαλήνη — ή να κρατήσεις για πάντα την έχθρα και το μίσος. Η επιλογή είναι δική σου.
Τι είναι όμως η συγχώρεση;
Κατά κάποιο τρόπο, είναι πιο εύκολο να ορίσεις τη συγχώρεση με αυτό που ΔΕΝ είναι. Συγχώρεση δεν είναι να δικαιολογείς αυτό που έκανε ο άλλος. Αυτή η συμπεριφορά ήταν λάθος, είναι λάθος και θα είναι πάντα λάθος.
Σκέψου τη συγχώρεση ως κάτι που κάνεις κυρίως για τον εαυτό σου.
Επειδή η συγχώρεση ορίζεται ως η προσφορά καλοσύνης σε κάποιο άλλο άτομο, μπορεί να είναι δύσκολο, να φτάσεις εκεί! (Αφού εσύ ήσουν αυτός που αδικήθηκες, οπότε γιατί πρέπει τώρα να του δώσεις «κάτι»;)
Ίσως είναι χρήσιμο να σκέφτεσαι ότι δεν χρειάζεται να δώσεις κυριολεκτικά «τίποτα». Η συγχώρεση δεν χρειάζεται να υπάρχει πουθενά “έξω” από εσένα.
“Η συγχώρεση είναι η ασφάλεία μου ενάντια στο είδος του τοξικού θυμού που θα μπορούσε να με βλάψει.” Δεν είναι αναγκαίο μετά την συγχώρεση να υπάρχει και συμφιλίωση. Μπορείς απλά να πάρεις ξεχωριστό δρόμο.
Μόλις αφαιρέσεις τη συμφιλίωση ως στόχο, είναι πιο εύκολο να δεις πώς η συγχώρεση θα σε ωφελήσει τόσο πολύ όσο —αν όχι περισσότερο από— το άλλο άτομο, δίνοντάς σου την ευκαιρία να κόψεις πλήρως τη σχέση μαζί του.
Μην αφήνετε τον φόβο του «να χάσω κάτι» να σταθεί εμπόδιο στο να συγχωρήσετε κάποιον.
Αλλά και μην είσαι πολύ σκληρός με τον εαυτό σου αν παλεύεις να συγχωρήσεις κάποιον και δεν τα καταφέρνεις…