Συνειδητοποιώ ότι στη ζωή υπάρχουν στιγμές που ένα εξωτερικό γεγονός σε αλλάζει εσωτερικά και τίποτε δεν είναι πια το ίδιο. Όπως οι στιγμές που βιώνεις απώλεια και συγκλονίζεσαι από τον ανθρώπινο πόνο. Ο σεισμός που προκάλεσε σε λίγες μόνο στιγμές τόση οδύνη είναι ένα τέτοιο γεγονός! Απρόσμενο, καταστροφικό, με συνέπειες στη ζωή των πρωταγωνιστών και αίσθημα ανημποριάς για όσους βρισκόμαστε πιο μακριά.
Τι αλήθεια μπορείς να κάνεις; Λυπάσαι, συγκλονίζεσαι, έχεις συνεχώς ένα αίσθημα λύπης. Η καθημερινότητα σε «τραβά» πάντα μπροστά, η προστατευτική σου ρουτίνα, η αγάπη για τους ανθρώπους σου… Ναι, η ζωή έχει τον τρόπο της και συνεχίζεται. Όμως για μερικούς από εμάς δεν θα είναι ποτέ η ίδια.
Γ.Ρ.