Γράφει η Αριάδνη, 16 ετών
Ο Πάμπλο Πικάσο γεννήθηκε το 1881 στη Νότια Ισπανική πόλη Μάλαγα. Ο πατέρας του ήταν ζωγράφος και προτιμούσε να ζωγραφίζει περιστέρια. Επέτρεπε στον μικρό Πάμπλο να τον βοηθά και σύντομα ανακάλυψε πως ο μικρός είχε ιδιαίτερο ταλέντο. Σύντομα παρέδωσε τα πινέλα του στο γιό του και δεν ξαναζωγράφισε.
Σε ηλικία μόλις 15 ετών, ο Πάμπλο ζωγράφισε τον γνωστό βραβευμένο πίνακα «Επιστήμη και φιλανθρωπία», στον οποίο ο πατέρας του ήταν μοντέλο του. Ο πίνακας διηγείται μία ιστορία με τρόπο φωτογραφικό- τεχνοτροπία που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής την εποχή εκείνη.
Σύντομα ο νεαρός Πάμπλο έχασε το ενδιαφέρον του για το στυλ αυτό. Όταν ο αγαπημένος του φίλος Κάρλος Κασαγέμας χάνει τη ζωή του (αυτοκτονεί) από έρωτα, ο Πάμπλο περνά μια ιδιαίτερα μελαγχολική φάση και ζωγραφίζει θλιμμένες φιγούρες ανθρώπων, μοναχικές και σε μπλε τόνο (μπλε περίοδος, έως 1904).
Ο νεαρός Πάμπλο φεύγει για το Παρίσι και εκεί απολαμβάνει την παρέα γοητευτικών και χαρισματικών ανθρώπων. Γεμίζει με αισιοδοξία, ζεστασιά και τα θετικά συναισθήματά του εκφράζονται στην τέχνη του (Ροζ περίοδος).
Ένα βράδυ, στο σπίτι γνωστού συγγραφέα της εποχής ο Πικάσο εντυπωσιάστηκε από μια Αφρικάνικη μάσκα που έφερε στην παρέα ο φίλος του, ζωγράφος Ερρίκος Ματίς. Κρατούσε τη μάσκα όλο το βράδυ και αυτή η έμπνευση άλλαξε για άλλη μια φορά την πορεία της τέχνης του.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η έκθεση έργων του Πωλ Σεζάν, που ακολούθησε το θάνατό του το 1906, ο οποίος επίσης είχε επηρεαστεί από την Αφρικανική Τέχνη.
Ο Πάμπλο δημιούργησε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του : «Οι κυρίες της Αβινιόν», όπου το ένα κεφάλι είναι σαφώς Αφρικανικό, όπως το γλυπτό-μάσκα που κρατούσε ο Ματίς…
