Μια γρήγορη αναδρομή σε μια από τις πιο όμορφες και αισιόδοξες εποχές στην ιστορία του Παρισιού, η οποία διήρκεσε από το 1871 έως την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914.
Το Μετρό: Η πρώτη υπόγεια σιδηροδρομική γραμμή λειτούργησε το 1900 με αφορμή την Διεθνή Έκθεση του Παρισιού. Κάθε 10 λεπτά τρεις άμαξες με ταχύτητα 36 χλμ./ ώρα συνέδεαν 8 σταθμούς. Οι είσοδοι στο εσωτερικό των σταθμών ήταν σε ρυθμό αρ νουβό.
Αρ Νουβό: Με μαλακές γραμμές και στυλιζαρισμένο τρόπο γίνεται η αναπαράσταση σωμάτων και αντικειμένων, χρησιμοποιώντας ασυνήθιστα υλικά όπως οπλισμένο σκυρόδεμα, γυαλί και μαντέμι. Η αρ νουβό χαρακτηρίζει κάθε πτυχή της Μπελ Επόκ από τον πολεοδομικό σχεδιασμό μέχρι τα ρούχα και τα έπιπλα της εποχής.
Γυναικεία Μόδα: Μερικοί από τους σπουδαιότερους οίκους μόδας ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ο Πωλ Πουαρέ, το 1906, ράβει το πρώτο “χαλαρό” γυναικείο φόρεμα το οποίο αργότερα θα γίνει σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης. Παράλληλα, το 1911 η Κοκό Σανέλ γίνεται διάσημη κυκλοφορώντας το καπελάκι μπονέ.
Οι κρήνες του Ουάλας: Το 1872 ο σερ Ουάλας δωρίζει στην πόλη 77 δημόσιες κρήνες, ύψους 2,5 μέτρων, τις οποίες είχε σχεδιάσει ο ίδιος. Οι κρήνες αυτές τοποθετήθηκαν σε πολυσύχναστα σημεία του Παρισιού προκειμένου να δροσίζουν τους διψασμένους περαστικούς. Αργότερα,όμως, τα στόμιά τους αφαιρέθηκαν για λόγους υγιεινής, ενώ σήμερα απομένουν 66 κρήνες διάσπαρτες στην πόλη.
Η αρχή του κινηματογράφου: Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, στη σκοτεινή αίθουσα του Γκραν Καφέ στη λεωφόρο των Καπουτσίνων, μια οθόνη προβάλλει ένα τεράστιο τρένο που ξεφυσά ατμό. Ήταν τόσο αληθοφανές που οι θεατές σοκαρίστηκαν και μαγεύτηκαν. Έτσι, ξεκινάει η εφεύρεση των αδελφών Λουμιέρ, ο κινηματογράφος, να γίνεται παγκοσμίως γνωστή.
Πηγή: “Μεγάλες Πόλεις στο Πέρασμα των Αιώνων”, Renzo Rossi, εκδ. Κ. Κωστόπουλος
Εξώφυλλο: “Le bar de Maxim’s” Pierre-Victor Galland